w imiesłowie biernym

См. также в других словарях:

• obeznać — dk I, obeznaćam, obeznaćasz, obeznaćają, obeznaćaj, obeznaćał, obeznaćany przestarz. dziś zwykle w imiesłowie biernym «zapoznać, zaznajomić kogoś z czymś» Obeznany z bronią, z programem nauczania. obeznać się przestarz. «dobrze się z czymś… …   Słownik języka polskiego

• ograć — dk I, ogram, ograsz, ograją, ograj, ograł, ograny ogrywać ndk I, ograćam, ograćasz, ograćają, ograćaj, ograćał, ograćany 1. «grając z kimś (np. w karty) spowodować jego przegraną; wygrywając pozbawić partnera pewnej sumy pieniędzy» Ograć kogoś w… …   Słownik języka polskiego

• okapturzyć — dk VIb, okapturzyćrzę, okapturzyćrzysz, okapturzyćturz, okapturzyćrzył, okapturzyćrzony okapturzać ndk I, okapturzyćam, okapturzyćasz, okapturzyćają, okapturzyćaj, okapturzyćał, okapturzyćany 1. zwykle w imiesłowie biernym «włożyć komuś kaptur;… …   Słownik języka polskiego

• podchmielić — dk VIa, podchmielićlę, podchmielićlisz, podchmielićchmiel, podchmielićlił, podchmielićlony pot. «wypić nieco za dużo alkoholu, stać się lekko pijanym (dziś tylko w zwrocie: podchmielić sobie i w imiesłowie biernym: podchmielony)» Podchmielił… …   Słownik języka polskiego

• podkrążyć — dk VIb, podkrążyćżę, podkrążyćżysz, podkrążyćkrąż, podkrążyćżył, podkrążyćżony zwykle w imiesłowie biernym «otoczyć coś od spodu półkolistą obwódką» Podkrążone oczy …   Słownik języka polskiego

• podsinić — dk VIa, podsinićnię, podsinićnisz, podsinićsiń, podsinićnił, podsinićniony zwykłe w imiesłowie biernym «uczynić sinym, otoczyć od spodu siną obwódką» Podsinione oczy …   Słownik języka polskiego

• rozczochrać — dk I, rozczochraćam, rozczochraćasz, rozczochraćają, rozczochraćaj, rozczochraćał, rozczochraćany zwykle w imiesłowie biernym «roztargać, rozwichrzyć włosy, czuprynę, grzywę itp.» Rozczochrane włosy spadały jej na oczy. rozczochrać się… …   Słownik języka polskiego

• rozpasać — dk IX, rozpasaćpasze, rozpasaćał, rozpasaćany przestarz. dziś tylko w imiesłowie biernym «spowodować nadmierny rozrost czegoś, rozkiełznać, rozpętać; rozpuścić, rozbestwić» Rozpasane żywioły. Rozpasana żądza. rozpasać się książk. «nadmiernie się… …   Słownik języka polskiego

• słychać — ndk, rzad. słychany tylko w bezokoliczniku, w nieosobowych formach złożonych (będzie, było słychać) i w imiesłowie biernym 1. «coś jest słyszane, coś się daje słyszeć, coś się rozlega» Słychać urywki rozmów, czyjeś wołanie, czyjeś kroki, pukanie… …   Słownik języka polskiego

• utrudzić — dk VIa, utrudzićdzę, utrudzićdzisz, utrudź, utrudzićdził, utrudzićdzony przestarz. «zmęczyć, znużyć» dziś żywe w imiesłowie biernym. Przystanął utrudzony forsownym marszem. utrudzić się przestarz. «zmęczyć się, spracować się; umordować się»… …   Słownik języka polskiego

• wierszować — ndk IV, wierszowaćszuję, wierszowaćszujesz, wierszowaćszuj, wierszowaćował, wierszowaćowany przestarz. dziś zwykle w imiesłowie biernym «układać wiersze, rymy, mówić, pisać wierszem, rymami; rymować» Utwór wierszowany. Wierszowany opis przyrody …   Słownik języka polskiego